morgen naar de 2 cijfers

Gistermorgen 12/6 was ik al om 5.30 u wakker, nog ff liggen draaien maar om 6.30 u was ik toch al op pad.Er was niets open, zondag en te vroeg, eindelijk na 6 km koffie. ( wat zit ik toch te zeuren, in Frankrijk vaker de hele dag geen koffie) . Het volgende dorpje na een anderhalf uur weer een koffie en ohja iedere keer zo'n grote chocoladecroissant. Kan nu eten wat ik wil kom geen gram aan. Het was een hele mooie maar ook een hele zware dag. 25 km lang klimmen en ik zag mensen onderweg bij barretjes met hun hoofd op tafel liggen. Iedereen was uitgeteld. 

De omgeving was wel prachtig. Mijn getrainde benen en strakke billetjes lieten iedereen achter haha. Ik zag van die verstoorde blikken als ik fluitend op een wat minder stijgend stuk liep maar stiekem voelde ik wel mijn hart flink bonzen. Eindelijk was ik boven in O'cebreiro.

Het was nog te vroeg om te stoppen en ik vond het er veel te druk. Snel maar door en al snel ging ik de laatste grens over.

Ik was in Galicië. Na anderhalf uur was ik het volgende dorpje Hospital. De herberg was te duur maar ik heb er nog wel heerlijk geluncht. Maar weer een km of 7 klimmen naar het hoogste punt Alte de Poio. Een leuke en goedkopere herberg. Wederom uit alle delen van de wereld leuke mensen ontmoet. De leukste zijn 2 mannen uit Spanje, een jongen en zijn opa van 82 en ze lopen alles met rugzak! Lachend zei de jongen tegen mij, ik ben kapot en opa zei, het gaat wel!!! 

Gisteravond was ik op 150 km van Santiago en verlang naar huis.

Vandaag was ik niet vroeg maar het eerste waar ik aan dacht was mijn dochter. Mijn mooie dochter is vandaag 17 jaar geworden en ik heb vanmiddag een heel fijn telefoon gesprek met haar gehad. Wat mis ik die lieve schat toch.

Vanmorgen op mijn gemak ontbeten en getooid met mijn poncho op pad. Regen in de morgen, kan er niet voor zorgen dat de pelgrim zijn weg niet zal vervolgen. Hoewel de taxi's het druk hadden, ieder zijn camino.

Na een uurtje was ik in de wolken.

Rond 11 uur ben ik een restaurant binnengestapt en heb eieren met spek en friet gegeten, smaakte voortreffelijk bij het koude natte weer. Al snel werd het droog en de zon piepte tussen de wolken door, de sijsjes en vinken floten me vooruit. Ik zat op 15 km en dacht hup we doen er gewoon nog 15 bij pomperdiedom zo snel mogelijk naar huis. Vlak voor Sarria zag ik een splinternieuwe herberg en ben hier nu. Een goede keuze. Nog 115 km tjonge de gevoelens gieren door mijn keel.

Doe nie zo flauw hihi

We zijn er bijna, we zijn er bijna maar nog niet helemaal..............

Op naar morgen naar het 100 km punt.

Weltrustten lieve lezers, jullie kaarsjes zullen branden in Santiago xxx