Alleen nog de vierdaagse van Nijmegen.
11 juni 2016 - Pedrafita do Cebreiro, Spanje
10 juni, vanmorgen dacht ik aan mijn lieve dochter Cyra, over 3 dagen wordt ze al 17. Wat gaat de tijd snel en wat is ze een mooie vrouw geworden. Op tijd uit bed omdat ik toch weer een paar honderd meter lager moest over een redelijk korte afstand met een heleboel losse stenen op het pad.
Ben nu in Fuente Nuevas, in een goed verzorgde en mooie auberge Naraya.
Ik ontmoette weer enkele pelgrims die ik eerder had gezien, een Amerikaans stel en kennis gemaakt met een hele jovale Schot, John uit Edinburg. Come and visit me, zei hij, kunnen we samen in Schotland eens gaan lopen. Telefoonnummers uitgewisseld. Wie weet?
11 juni, vanmorgen rond 7 uur weer op pad. Ik heb mijn nagels van mijn grote tenen te kort geknipt en trachtten nu in het vlees te groeien auwie. Ik denk iedere keer, och hoort er bij.
De omgeving maakt veel goed en ik geniet met volle teugen. Probeer zoveel mogelijk tussen de massa's in te lopen omdat het alleen lopen zoveel meer indrukken geeft. Dan denk je misschien , voelt hij zich niet alleen? Nee dus. Er is iemand heel speciaal in Nederland en die belt me 2 à 3 keer per dag en het is telkens heel gezellig aan de telefoon. Lief hé? al 3 maanden lang!!
Onderweg in Cacebelos nog koffie gedronken en daar was het jonge Amerikaanse stel van gisteren. Tussen neus en lippen door vertelde ze dat ze 3 maanden zwanger is, leuk hé, geen wonder dat ze zo gelukkig zijn. Het is het 2e stel al, de vorige hadden net ontdekt dat ze zwanger was. Altijd fijn, nieuw leven en gelukkige mensen en ik kan je vertellen daar lopen er hier veel van rond, allemaal heel positief. Misschien is iedereen zo positief omdat je van alle wereldnieuws afgesloten bent. Als je wil internetten duurt het veel te lang om iets in te laden. Ik heb met mijn Spaanse telefoonkaart constant internet en dat is wel fijn maar ik luister of kijk nagenoeg niet naar nieuws. Wel fijn had er nu hele jonge caminogangers zijn in dit heilige jaar Buen Camino!
Vandaag vele mooie dorpjes en een mooi stadje gezien zoals Villafrance Del Bierzo.
Ik was verheugd om door de beroemde Puerta del Perdonte kunnen lopen van de Santiagokerk. Na een kort pauze besloot ik toch maar door te lopen omdat het vroeg was om te stoppen. Het is wel een heel mooi stadje. Uit eindelijk tegen 3 uur gestopt in Trabolero, een heerlijke refuge zonder stapelbedden en mooi sanitair. Ook heel lekker konijn gegeten. Oh ja onderweg zag ik nog een bord.
Nu nog 180 km dag lieve lezers en bedankt voor julie reacties xxx
Ik heb gisteren, terwijl we heerlijk zaten te eten bij de Italiaan met oa Pieter en Carola over je gehoord en ik vind het zo geweldig dat je deze uitdaging aan bent gegaan en ga je vanaf nu volgen en genieten van je verhalen en mooie foto's. Take care !
Hoop je persoonlijk te ontmoeten als je weer terug bent en met de rest van de groep het glas te heffen en te proosten op je thuiskomst.
Groetjes, Marianne
Een hele prestatie.