De laatste loodjes

Voor vele hier is het nog heel ver terwijl ik nu het gevoel heb dat ik er bijna ben.

Heerlijk uitgerust vertrok ik uit La Virgén. Ik zag op mijn telefoon dat om 22.45 u Jos en Rosa uit Eindhoven, bekend van restaurant Senora Rosa, nog geprobeerd hadden mij te bellen. Dan ligt een pelgrim allang onder zeil. Helaas deze 2 lieve schatten gemist. Ze zijn op weg naar Portugal en kruiste mijn weg. Deze dag was weer heel warm, eigenlijk niets voor mij.

Onderweg een paar keer pauze gehouden en ik was kletsnat van de zweet. Na 28 km kwam ik in een heel mooi plaatsje. Ik kon de aanblik van de herberg niet weerstaan en besloot te blijven. Het was er heerlijk vertoeven in Hospital de Órbigo. Tegen de avond vroeg een man die in België gestart was, Steven, om samen te gaan eten, Raznei ook nog ontmoet. De soep was een plaatselijke lekkernij, knoflooksoep. Lekker en kussen hoeft nu toch niet. Ik lag vroeg op bed en goed geslapen. Grote plannen vandaag 8 juni, eens flink doorstappen. De zon, mijn vriend gooide roet in het eten. Om half negen drupte het zweet onder de rand van mijn hoed af. Ik moest dan ook wel flink berg op.

Om elf uur sloeg de twijfel toe, ik was aan de rand van Astorga.

Ik had gelezen dat het een heel mooi stadje is, uit de Romeinse tijd. Uiteindelijk kon ik de aantrekkingskracht niet weerstaan en ben gebleven.

Vele mensen die ik eerder op de camino had ontmoet waren ook in het stadje. Na mijn installatie in de auberge en de was gedaan, het stadje gaan bekijken en in de zon op het terras mijn dagboek bijgewerkt, zo fijn. In de loop van de middag 3 uitnodigingen gehad om mee te gaan eten maar vandaag had ik zin in tijd voor mezelf. Uitindelijk terug naar de herberg, de was gepakt, die was al droog en ff relaxen op bed. Rond 6 uur schrok ik wakker en wou de stad in om iets te gaan eten. De jongelui uit Amerika en Finland zeiden, kom Berrie eet hier met ons, we hebben zoveel gemaakt. Nou het smaakte voortreffelijk, paella, spaghetti,salade en een heerlijk glaasje wijn. Vol trots lieten ze een 5 liter waterfles zien, hey Berrie, 95 cent haha. Mooie en lieve mensen.

Hierna besloot ik de kathedraal van binnen te gaan bekijken omdat die 's middags gesloten was.

Bij de kathedraal trof ik Venessa aan, de Duitse van het groepje van Philippe. We hadden een goed gesprek en gingen naar de herberg waar de rest van het groepje was. Het werd nog heel gezellig en nadat we met zijn allen een glaasje wijn hadden gedronken, ging ik terug naar mijn herberg omdat het de hoogste tijd was om te gaan slapen.

Om half acht, 9 juni was ik op pad na een goed ontbijt. Zoals gewoonlijk niets gepland maar de km's vlogen onder mijn schoenen vandaan. 

Om 12.30 u was ik al 22 km verder in Rabanal.

Toen ik mijn routeboekje bekeek realiseerde ik me nog maar een paar km van Cruz de Fierro te zijn. Het was middag, het was heet en dus geen pelgrim te zien. Ik besloot door te lopen in de hoop er alleen te zijn en of het zo moest zijn: ik was er helemaal alleen. Fotocamera op timer en

Hier heb ik mijn ding gedaan en niet op facebook gelinkt en op een iets andere plaats omdat het een zooitje was bij het kruis.

Daarna doorgelopen, toen kwam ik er achter dat ik nog 9 km te gaan had naar het eerst volgende dorp Acebo, daar kwam ik om 6 uur uitgeput na meer dan 40 km aan. Het was het me meer dan waard.

Nog even te gaan, love you mijn lezers xxx