dag 55

8 mei 2016 - La Réole, Frankrijk

Een geweldige ervaring.

Voor de tweede maal ging het mis met de afspraak waar we zouden slapen in La Rèole. We hadden een korte route gepland om een beetje op adem te komen.

Na een biertje in het plaatselijk cafeetje gingen we op zoek naar het adres waar we zouden slapen, Ad voorop, het waaide enorm en het was echt fris. Na flink wat lopen ook nog flink omhoog, niemand te vinden. Nou ja het werd uiteindelijk ook na bellen een besluiteloos verhaal en terug naar de kerk. Het was zomdag en alles gesloten. Inmiddels al 2 uur rondgedwaald in het stadje waarop ik zei, ik ga naar het toeristenbureau, hun zeiden, is gesloten. Ik zei het is bijna vijf uur je weet maar nooit. Gesloten dus, maar wel telefoonnummers. Omdat ik geen zin had weer die bult op te lopen gebeld naar Ad en meteen gezegd dat ik een biertje ging drinken.

Nadat ook Ad en Louis die al behoorlijk in paniek waren ook arriveerden in het cafeetje werd er gebeld. Ik zei nog Jacobus helpt ons en inderdaad. Een mevrouw nam op en zei ons bij de kerk te komen halen en dat we bij haar konden slapen en eten.

Dat werd een geweldige ervaring. Ad vloog gevolgd door Louis voor de derde maal die bult op naar de kerk omdat ze er na 10 minuten zou zijn. Ik zei nog Franse 10 minuten, dat worden er 25. En inderdaad na een half uurtje kwam ze met haar Renaultje aanvliegen. Er zaten meer deuken in de auto dan dat ik rimpels heb hihi.

We stelden ons voor en in vliegende vaart vlogen we over de weg, ze schelde en toeterde op andere weggebruikers. Na een 6 tal km's kwamen we bij een oude boerderij aan. We stapte uit en een herlijk gevoel overviel mij. Dit zag er allemaal uit zoals ik vroeger Heeze me herrinerde. Geweldig, rustig, mooi en Louis haar man, kwam voorbij met een grote mand tuinbonen. We werden binnen gelaten en met siroop en water ontvangen. Onwennig werd er over en weer wat gesproken, Pierret, zo heette de gastvrouw zat met de handen over elkaar aan tafel en met onderzoekende blik en de mondhoeken naar beneden luisterde ze wat Louis en Ad te vertellen hadden. Mijn rookverslaving dwong me naar buiten en daar zag ik kippetjes lopen en konijntjes in hokken ziitten. Louis was klaver voor de konijnen aan het plukken en ik hielp hem daarmee, dat brak het ijs. Hij vertelde veel, niet alles verstond ik maar als wijnboer had hij een fijn maar zwaar leven achter de rug. Ik zag aan zijn handen de noeste arbeid die hij zijn hele leven gedaan had.

CIMG1344

Hun mooie boerderij.

Pierret riep ons na het douchen voor het eten.en dat werd een cullinair feest met alles van eigen bodem en ik kan je vertellen dat proef je. De tomatensoep waar ze mee opende was voortreffelijk zoals ook de vier gangen die daarop volgde. Louis haar man toonde ons welke wijn ze produceerde en begon met een aperitief waar je net zoveel druiven voor nodig hebt als voor 3 flessen wijn. Daarna rosé, witte en rode wijn, hik en alles super lekker. De cognac die hij tevoorschijn toverde werd door Pierret terug in de kast gezet hihi. Het was ook wel goed zo hoor.. De kamers waar we sliepen waren van begin vorige eeuw, je zag me niet liggen zo ver zakte ik in het matras. 's morgen zoals gewoonlijk was ik weer vroeg op en Louis de man des huizes ook. Hij liet me van alles zien en vol trots ook zijn groentetuin waar je een liniaal langs kon leggen.

CIMG1345

Na het ontbijt namen we afscheid van deze geweldige mensen, eerst nog ff een fototje natuurlijk.

CIMG1346

Louis, de man des huizes bracht ons naar de supermarkt en oeps daarna op de route, het afscheid was geweldig en we zullen deze lieve mensen ons nog lang herrineren.

Een geweldige ervaring.

1 Reactie

  1. Jan Damen:
    16 mei 2016
    Ha mooi verhaal weer. Geniet er van.