dag 52 en 53

Gistermorgen afscheid genomen in saint Astier van Ludo uit Veldhoven, hij loopt van Santiago naar huis. Ik vond het ook een raar mannetje dat indruk wilde maken met dure woorden.

Het was al snel weer heel warm maar eerst gingen we in Saint Astier nog naar de markt om inkopen te doen voor de lunch. We hadden besloten om met drieën te gaan lopen en Louis uit Mechelen sloot zich bij ons aan.

Je kunt op de markt ook warm eten kopen maar wij hadden nog bijna 30 km voor de boeg dus toch snel op pad.

Nog snel even een blik in de kerk geworpen 

Het uitzicht was weer prachtig als je boven gepuft komt

Je ziet van alles onderweg, verwonderlijke borden. Mensen die hun tuintje versieren en weer toeterende auto's en zwaaiende mensen

's morgens lopen de oudjes, samen 128 jaar oud, voorop.

Naarmate dat de dag vordert wordt dat anders en kan ik van de omgeving zo genieten.

Onderweg onze Ierse vrienden weer ontmoet en die hadden hun caminodag al gehad. Er was een Belgisch echtpaar en die had hun een fles wijn gegeven. Wij bedankte omdat we nog 15 km te gaan hadden naar Mussidan.

In Mussidan aangekomen stortten we ons op het eerste beste terrasje en bestelde een halve lieter bier per persoon mmmh wat is dat lekker na tien uur onderweg te zijn geweest. Toen kwam de tegenvaller, we moesten nog drie km lopen naar ons hotelletje. Het was een sober hotelletje en dus weer terug naar het stadje om te eten en toen weer terug, weer 6 km gelopen. 'S morgens werd ik er aan herrinerd waarom ik een hekel aan Franrijk had. Plotseling werden wij met een veel hogere rekening geconfronteerd dan in het boekje staat. De uitleg van de eigenaar; als jullie samen in 1 bed slapen. Gelukkig was dit pas de eerste keer tijdens de camino maar we baalde alle drie van die zestig euro extra.

Vooruit op weg naar een plaats met een hele mooie naam en het einde van de Dordogne naar Port Sainte Foy waar we in een refuge gaan slapen. Ik was een beetje vooruit en at al op een terrasje toen Ad en Louis aankwamen. Bezweet bestelde ze ook een glaasje bier en meteen kwam de beheerster van de refuge er aan. Hoe wij het in ons hoofd haalde om niet eerst naar haar te komen?

Heb jij bier dan, vroeg ik maar dat verstond ze gelukkig niet.

Uit het raam zag ik Pino van sesamstraat in de refuge.

Toen bleek er geen winkel meer open en er was in de buurt maar 1 restaurant. Ik moet eerlijk zeggen het was niet duur maar wel overdone.

We schaamde ons een beetje.

In de ochtend zagen we waar ze inkochtten.

Vandaag weer een prachtige dag gehad. De rest vertel ik de volgende keer. We liggen nu met zessen op de kamer en het licht gaat net uit. Trustte. Xxxxxx