mijn Camino

9 juni 2016 - El Acebo de San Miguel, Spanje

Vandaag 9 juni 2016 mijn doel bereikt, Cruz de Fierro. Hier heb ik mijn vader en moeder bij elkaar gebracht. Bijna 3 maanden heb ik hun crematiestenen en een deel van hun as bij me gedragen. Eindelijk na ruim 2400 km.

CIMG1694

Ik wilde God bedanken voor:

1 De liefdevolle opvang door mijn Oma, de moeder van mijn moeder en alle ooms en tantes waar ik zo vaak verbleef. De Nederlandse oorlog in Indië heeft er voor gezorgd dat ik een instabiel gezin ben opgegroeid maar deze lieve familie heeft mij vaak beschermd.

2 Rita de liefdevolle vrouw waarmee ik 34 jaar een relatie heb gehad waarvan 30 jaar huwelijk. Door mijn stomme gedrag en daarna onoorbare handelingen om het finacieel te willen redden heeft het tot een breuk geleid Rita heeft me de mooiste jaren van haar leven gegeven en 3 prachtig, sterke kinderen geschonken. Ik wil haar daar uit de grond van mijn hart voor danken.

3 Ik wil God danken voor de goede vrienden en vriendinnen die heben laten zien wat echte vriendschap inhoud.

4 Ik wil God danken dat ik ook wel heel vaak heel veel geluk heb gehad in mijn leven.

Ik wil aan Maria vragen of ze me wil helpen dat ik weer een goede relatie krijg met mijn zoons, ze weet hoe het is om een zoon te verliezen. Ook vraag ik aan haar een goede vader te zijn voor alle 3 mijn kinderen. Ik wil aan Maria vragen om de relatie met mijn kleinkind te herstellen en dat ik haar ontwikkeling mag volgen en haar mijn liefde mag schenken. Ik vraag aan mijn kinderen om vergiffenis voor wat ik hun heb aangedaan en hoop dat we samen vooruit kunnen kijken en niet meer terug. Ik hoop dat Rita me hier nog 1 keer bij helpt.

Deze Camino heeft me laten zien dat geld of afkomst niet belangrijk is en mensen belangeloos voor elkaar klaar kunnen staan.

Jacobus heeft me elke dag geholpen en me elke dag pijn laten leiden maar het was me alles waard.

Dank voor jullie vriendschap en begrip.

Cruz Fierro was een rotzooi. Maar met de blik op het kruis, de zon, maan en sterren heb ik een eigen plaatsje gecreërd en alles wat me dierbaar is, mijn vader en moeder en mijn kinderen en kleinkind en mijn trouwring bij elkaar. Een deel van de kapotte armleuning heb ik achter gelaten en hoop op een nieuwe start.

CIMG1702

Als laatste maar zeker niet het onbelangrijkste wil ik Anneke en Adriaan bedanken. Deze lieve mensen hebben altijd voor me klaar gestaan en me behandeld als hun zoon. Lieve schatten ik houd heel veel van jullie.

7 Reacties

  1. Kristine:
    11 juni 2016
    Wouw Berrie, ik ben sprakeloos!!
    Wat ontzettend knap!!
    Ik hoop dat je wensen uit mogen komen!!
    Groetjes van ons allemaal!! Xx
  2. Mannu en Linda:
    11 juni 2016
    De camino en Jacobus hebben hun werk gedaan. Altijd welkom hier pelegrino.
    Mannu onderdakbieder Meerhout
  3. Davina van Duinen:
    11 juni 2016
    Lieve Berry, wat een mooi en openhartig verhaal!
    Ik hoop absoluut dat jouw wensen allemaal uit gaan komen!
    Dat moet toch lukken, jongen!

    IK wens jou zoveel goeds nog onderweg, en wat nog jouw pad mag kruisen..
    Ennne.... als je het leuk vindt, plannen we een etentje met de ons groepje, zodra je weer terug bent.... kind of: "Welcome home, etentje"...... Ben ook erg benieuwd naar je verhalen....
    Liefs DAVINA XXX
  4. Peter Huijsmans:
    11 juni 2016
    Dag mooie man,
    Ik ben onder indruk van zoveel Liefde!!
    Opdat je gebeden verhoort worden.
    Warme groet Peter
  5. Monique:
    12 juni 2016
    Lieve Berrie.
    Ik hoop dat al je wensen uit mogen komen, en dat je een fijne toekomst tegemoet zal gaan.
    Ik vindt het enorm knap wat je doet en heb enorm respect, maar zal ook wel weer heel blij zijn om je weer te zien.
    Heel veel liefs, en tot gauw.
    P.s doe voorzichtig xxx
  6. Advandencorput.reislogger.nl:
    12 juni 2016
    Berrie,
    Je blog weer ns bijgelezen. Het leven als een vagebond langs de kant van de weg blijft een bijzondere levenswijze met tal van mooie ervaringen en af en toe enige ontberingnen. Dat hoort erbij. Met jou inzet en volhardingsvermogen ben je d'r zo bijna zag ik zoeven op de kaart van mijn boekje van de Camino Frances.
    Veel succes met de laatst e loodjes. Hier gaat het werk weer verder en rollen de onweersbuien langs.
  7. Adri Vos:
    13 juni 2016
    Mooi man...wat een kracht heb je hiervoor nodig om dit zo te doen en het ook zo te verwoorden. Ken je al bijna 25 jaar en heb veel gezien van je...maar dit doe je zo goed!! Ben heel erg trots op je...nog een klein stukje en je hebt iets gigantisch gepresteerd...xxx